Beschrijving
Wijnbereiding: De druiven werden geplukt bij optimale rijpheid en een nacht gekoeld tot 4 graden Celsius. De volgende ochtend werden de druiven met de hand gesorteerd en gedeeltelijk ontsteeld. De gisting vond plaats in open gistingsvaten, een combinatie van ontsteelde druiven en hele trossen. Het sap onderging spontane gisting en bleef zo lang mogelijk op de schil. Acht maanden gerijpt in ouder eikenhout, gemengd en gebotteld.
Producent & gebied: The Blank Bottle Winery van de iconische wijnmaker Pieter Walser kan worden beschreven als een wijnmakerij die de traditionele normen uitdaagt: “Kleren maken de man niet; beoordeel onze wijnen op wat er in de fles zit, niet op basis van vooraf bestaande ideeën. ” Het begon allemaal in 2004, toen een klant specifiek vroeg om alles behalve Shiraz. Een enkele slok van een pure Shiraz veranderde haar perceptie en leidde tot een aankoop van drie dozen. Deze ontmoeting inspireerde het concept van BlankBottle, waar elke fles vrij is van indicaties over druivensoorten maar vraagt om eerlijke beoordelingen gebaseerd op smaak alleen.
Ondanks dat Pieter geen eigen wijngaarden bezit, koopt hij druiven van meer dan 80 verschillende wijngaarden verspreid over de West-Kaap. Al deze verschillende druiven presenteren zich in de meer dan 40 verschillende wijnen die elk jaar worden gebotteld. Het beheer van zoveel wijngaarden vereist nauwkeurige planning en samenwerking met lokale boeren en deskundige wijnbouwers.
Voor Pieter draait het allemaal dus vooral om het vertellen van verhalen door middel zijn wijn, zelfs de etiketten worden zorgvuldig door hem zelf ontworpen om de unieke aard van elke fles te weerspiegelen.
Wijn & Spijs:
Overige informatie:
In juni 2014 arriveerde ik op een boerderij in Darling, waar ik werd ontvangen door een zeer chagrijnige boer. En terecht, zo ontdekte ik al snel. Ik had tijdens de oogst van dat jaar wat druiven van de boer gekocht (die er veelbelovend uitzagen) en was bezig met mijn jaarlijkse bezoek na de oogst, waarbij ik de boer een vers vat liet proeven.
Een van zijn klanten had hem eerder overgehaald om een kleine Cinsaut-wijngaard te bewerken met minimale interventie. Niet op een biologische manier, maar meer in de richting van een 300%-verlaat-de-wijngaard-in-wording-methode.
Om een lang verhaal kort te maken, door allerlei factoren gingen alle druiven van deze kleine Cinsaut-wijngaard uiteindelijk naar de varkens en hij gaf zijn klant, die de wijngaard voor 300% verliet en minimale interventie toepaste, de schuld van dit alles. Tot overmaat van ramp produceerde de wijngaard in de 62 jaar daarvoor nauwelijks druiven die voldoende waren om wijn van te maken. Zijn grootvader plantte de wijngaard namelijk in 1951 en gebruikte toen nog steeds een paard om het land te ploegen. De wijngaard ligt aan de rand van de berg in een klein dal en was de enige voedselbron in de omgeving. Dus toen de bessen suiker ophoopten, sprongen de vogels van tros naar tros en prikten ze met hun snavels in de bessen, waardoor ze begonnen te rotten. En tegen de tijd dat de druiven rijp waren, was er niet veel meer over. Nu interesseren dit soort dingen me. Ik vroeg hem of we het nog een keer konden proberen.
Hij stemde met tegenzin in, op voorwaarde dat hij het perceel zou bewerken zoals hij dat vindt. Ik stemde er op mijn beurt mee in om vogelnetten te kopen om de wijnstokken te bedekken en we hadden een deal. Dus medio 2014 werden de wijnstokken zorgvuldig gesnoeid en wiedde hij het onkruid. Die lente, na het uitlopen van de knoppen, verschenen de eerste zachtgroene scheuten. Alles zag er goed uit! Toen, op een zondagmiddag, kreeg ik een foto via WhatsApp. Het was de wijngaard in kwestie, met zo’n twintig schapen die in de wijngaard aan het grazen waren en geen spoor van de pas gevormde, zachte scheuten – alleen bruine stronken waren er nog over, terwijl de wijngaard zijn 64e verjaardag vierde. Die vrijdagavond laat waren zijn schapen door het hek gebroken en hadden alles wat groen was opgegeten. Dus ging er weer een oogst voorbij en de boer werd nog moedelozer.
Maar hij gaf niet op en dus zette hij in juni 2015 het hek omhoog. Begin november bedekten we de hele wijngaard met vogelnetten. Eindelijk, in februari 2016 (voor het eerst in 65 jaar!) overleefde de wijngaard de aanval van wilde dieren die over de heuvels van Darling zwierven en plukten we een zeer kleine, maar gezonde oogst.
